"ایتلاف جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان" با جمع‌آوری ۸۰۰ امضای زنان معترض از سراسر این کشور، از جامعه جهانی خواسته است که حکومت طالبان را به رسمیت نشناخته و به پشتبیانی خود از زنان معترض افغان ادامه دهد.
این زنان معترض گفته اند که پس از سقوط افغانستان به دست طالبان، زنان در این کشور در بدترین شرایط زندگی می‌کنند و آنان با یک نظام "آپارتاید جنسیتی" مواجه هستند.
ایتلاف جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان در نامه‌ای، هشت درخواست را به جامعه جهانی مطرح کرده و گفته است که زنان افغان هیچ توقعی از طالبان ندارند و باید کشورهای جهان به شمول سازمان ملل متحد آنان را در امر مبارزه علیه افراطیت تنها نگذارند.
این زنان معترض خطاب به جامعۀ بین‌المللی گفته اند: "ما زنان افغانستان طالبان را به رسميت نمی‌شناسيم و از شما هم توقع داريم آنان را به رسميت نشناسيد...از نگاه ما طالبان يک گروه تروريستی هستند که نيت و ظرفيت حکومت‌داری را ندارند. اميد به تغيير طالبان يک اميد واهی است."
آنان همچنان گفته اند که با وجود حذف و سرکوب توسط طالبان، زنان معترض افغانستان در بیشتر از یک‌ونیم سال گذشته به مبارزات مدنی خود ادامه داده و اعتراضات گستردۀ را در برابر سیاست‌های سختگیرانۀ طالبان بر زنان و دختران راه‌اندازی کردند.
در این نامه همچنان از جامعۀ بین‌المللی خواسته شده است: "در کنار ما زنان افغانستان بايستيد و از مبارزات مدنی ما حمايت کنيد...سياست حذف طالبان را ناديده نگيريد. در زير سلطه طالبان اقليت‌های مذهبی و اقوام به حاشيه رانده شده، مورد سرکوب و حذف سيستماتيک قرار دارند."
ژولیا پارسی، یکی اعضای رهبری این ایتلاف روز پنجشنبه نهم مارچ (۱۸ حوت) به صدای امریکا گفت که آنان امیدوار اند تا کشورهای منطقه و جهان به ویژه سازمان ملل متحد صدای زنان افغانستان را بشنوند و گام‌های عملی را برای وارد کردن فشار بر طالبان بردارند.
خانم پارسی افزود که جامعه بین‌المللی باید طالبان را در برابر تمامی موارد نقض حقوق بشری به ویژه نقض حقوق زنان پاسخگو قرار دهد.
این در حالی است که روز گذشته شماری از زنان معترض به مناسبت هشتم مارچ، روز بین‌المللی زنان در کابل، بلخ، سمنگان و برخی ولایات دیگر دست به راهپیماهی زده و از ادامه محدودیت‌های طالبان بر زنان و دختران افغان انتقاد کردند.
مریم معروف آروین، رییس "جنبش شنبه‌های ارغوانی" به صدای امریکا گفت که اعضای این جنبش به دلیل سیاست‌های زن‌ستیزانۀ طالبان در بلخ و سمنگان دست به اعتراض زده و آنان به این اعتراضات خود ادامه خواهند داد.
خانم آروین افزود: "در این اعتراضات اعضای جنبش شنبه‌های ارغوانی...از شهروندان عادی منطقه و جهان درخواست کردند که زنان افغانستان را تنها نگذارند و برحکومت‌های شان فشار وارد کنند که به جای نگهداری طالبان در قدرت، بر این گروه و به خصوص رهبران شان فشارهای بیشتر و تحریم‌های بیشتر وضع بکنند."
طالبان در یک‌ونیم سال گذشته محدودیت‌های زیادی را بر حق کار و تحصیل زنان و دختران وضع کرده اند. آنان دروازه‌های مکاتب متوسطه و لیسه را به روی دختران مسدود کرده و مانع تحصیل دختران در پوهنتون‌ها شده اند.
این گروه همچنان زنان و دختران را از کار در ادارات دولتی و غیرحکومتی به جز نهادهای معدود صحی بازداشته و نیز بر رفتن زنان و دختران به پارک‌های تفریحی، کلب‌های ورزشی و حمام ممنوعیت وضع کرده است.
