پناهجویان مسلمان روهینگیایی که در بنگله دیش به سر می برند، روز یکشنبه از شورای امنیت ملل متحد خواستند تا شرایط برگشت آنان را به خانه‌های شان در میانمار، مساعد کند.
این پناهجویان همچنین خواهان تامین عدالت در مورد اتهاماتی شده اند که آنان در میانمار کشته می شوند و مورد خشونت به شمول تجاوز جنسی قرار می گیرند.
مسلمان پناهجوی روهینگیایی این تقاضا را روز یکشنبه زمانی مطرح کردند که کرین پیرس، سفیر بریتانیا در ملل متحد، از یک ساحۀ مرزی میان میانمار و بنگله دیش که پناهجویان روهینگیایی در آنجا مستقر شده اند، دیدار کرد.
خبرگزاری رویترز به نقل از خانم پیرس گزارش داده است که شورای امنیت ملل متحد تلاش می کند تا راهی را برای برگشت مردم فقیر روهینگیایی پیدا کند تا آنان بتوانند دو باره به خانه های شان برگردند.
نمایندۀ بریتانیا در ملل متحد قرار است روز دوشنبه به میانمار برود و در آنجا با آنگ سان سوچی، رهبر آن کشور، دیدار کرند.
خانم پیرس روز یکشنبه همچنین از یک کمپ پناهجویان در منطقۀ کوتوپلانگ واقع در بنگله دیش دیدن کرد، جائیکه بسیاری از پناهجویان روهینگیایی در آنجا زندگی پر مشقت دارند.
این دیپلومات ارشد بریتانیایی در مورد زندگی پناهجویان روهینگیایی گفت "زمانیکه در کمپ باران ببارد، وضیعت آن فاجعه بار خواهد شد."
قبل بر این، مقامات سازمان بین المللی مهاجرت در مورد احتمال بارندگی های شدید در کمپ های پناهجویان روهینگیایی واقع در بنلگه دیش ابراز نگرانی کرده و گفتند که اگر کمک ها به موقع فراهم نشود، زندگی بسیاری از پناهجویان با خطر مواجه خواهد شد.
جویل میلمن، سخنگوی IOM در مصاحبه ای با صدای امریکا گفت که این سازمان به دلیل نبود منابع مالی، قادر نیست برای این پناهجویان، کمک فراهم کند و افزود که این سازمان از جمله ۱۸۰ میلیون دالر کمک که تقاضا کرده بود، فقط هفت در صد آنرا به دست آورده است.
پس از سرازیر شدن موجی از پناهجویان روهینگیایی از ایالت راخین میانمیار به بنگله دیش، ملل متحد و برخی از کشور ها به شمول ایالات متحده، خشونت علیه این اقلیت مسلمان را به مثابۀ "پاکسازی قومی" عنوان کردند، ادعایی که از سوی اردوی میانمار رد شده است.
کمیشنری عالی ملل متحد در امور پناهندگان گزارش داده است که حدود ۷۰۰ هزار مسلمان روهینگیایی از اواخر اگست ۲۰۱۷ تا حال از ترس خشونت و سرکوب نظامیان برمایی، روستاهای شان را در ایالت راخین میانمار ترک گفته و به بنگله دیش پناه برده اند.
مشکل اصلی اقلیت روهینگیایی
ریشۀ این مشکل، امتناع حکومت اکثریت بودایی میانمار از دادن شهروندی به اقلیت مسلمان آن کشور است. بوداییان میانمار اگر با مسلمانان روهینگیایی دشمنی نداشته باشند، کم از کم با آنان همدردی نداشته و آنان را مهاجران غیر قانونی بنگله دیشی می‌پندارند.
حدود دو هفتۀ قبل، حکومت میانمر اعلام کرد که نخستین خانوادۀ مهاجر شدۀ روهینگیایی که به بنگله دیش پناهنده شده بودند، به میانمار برگشته است.
اما گروه های حقوق بشر میگویند این یک اقدام نمایشی محسوب میشود، زیرا به نگرانی های امنیتی در برابر عودت روهینگیایی ها هنوز پرداخته نشده است.
مسلمانان روهینگیایی بیم دارند که حتا با داشتن اسناد و مدارک ضروری برای برگشت به میانمار، به آنان شهروندی داده نخواهد شد و در نهایت باز هم برای سال های سال با تبعیض و پیگرد در میانمار روبرو خواهند بود.
کمیشنری عالی سازمان ملل متحد از حکومت میانمار خواسته است تا به روهینگیایی‌ها شهروندی داده و آنان را از بی وطنی برهاند و در نهایت به فقر و بدبختی در ولایت راخین نقطۀ پایان بگذارد.
