بنیاد تاریخی شهر بیت المقدس به سال ۱۰۱۰ پیش از میلاد بر می‌گردد. یهودیان این شهر را اورشیلیم می‌نامند.
در طول تاریخ برای تصرف بیت المقدس بیش از ۱۰۰ بار جنگ شده و این شهر بیش از ۴۰ بار از سوی امپراتوری‌های فارس، روم، ترک‌های عثمانی و بریتانیا تصرف شده است.
بیت المقدس مکان مقدس همه ادیان ابراهیمی – اسلام، مسیحیت و یهودیت- بوده و مسجد، کلیسا و کنیسه در آن موجود است
مسیحیان بیت المقدس را محل به صلیب کشیده شدن و رستاخیر عیسی مسیح خوانده و یهودیان آن را مقدس ترین شهر جهان می‌پندارند.
بیت المقدس نخستین قبلۀ مسلمانان بود و مسلمانان پس از مکه و مدینه، این شهر را مکان مقدس شمرده و باور دارند که پیامبر اسلام در شب معراج نخست از مکه به بیت المقدس و سپس به عرش رفت.
مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ۱۹۴۷ به تشکیل دو دولت یهودی و مسلمان و ایجاد بیت المقدس خود مختار زیر نظارت بین المللی رای داد.
بخش شرقی و غربی بیت المقدس با دیواری به طول ۲.۵ کیلومتر و بلندی ۱۳ متر از هم جدا شده است.
نظامیان اسراییلی در جنگ سال ۱۹۶۷ بخش شرقی بیت المقدس را تصرف کردند و پارلمان اسراییل در سال ۱۹۸۰ این شهر را به صفت پایتخت اسراییل معرفی کرد.
بیت المقدس حدود ۸۶۰ هزار نفوس دارد. مسلمانان حدود ۳۵ درصد، یهودیان ۶۲ درصد و مسیحیان ۲ درصد جمعیت آن را تشکیل می‌دهند.
یهودیان بیت المقدس، شهروندی اسرائیل را داشته و عرب‌های مسلمان فلسطینی ساکن این شهر تنها سند اقامت دایمی با کارت هویت مخصوص دارند.