سیمین بهبهانی، شاعر و غزلسرای نامی ایران در سن ۸۸ سالگی بامداد روز سه شنبه ۲۸ اسد در شفاخانهء در تهران درگذشت. این شاعر نامدار از چندی پیش در شفاخانه بستری و به اغما رفته بود.
سیمین بهبهانی روز ۲۸ سرطان ۱۳۰۶ در تهران به دنیا آمد. پدرش عباس خلیلی مدیر روزنامه اقدام بود. مادرش فخر عظما ارغون شاعر و سردبیر روزنامه آینده ایران بود. سیمین در سال ۱۳۲۵ با حسن بهبهانی ازدواج کرد و با آنکه در سال ۱۳۴۹ از او جداشد، اما نام خانوادگی بهبهانی را از همسر اول برای خود نگاه داشت. سیمین در دانشکده حقوق دانشگاه تهران تحصیل کرد و به مدت ۳۰ سال از ۱۳۳۰ تا ۱۳۶۰ در آموزش و پرورش به شغل دبیری اشتغال داشت.
درسال ۱۳۴۸ عضو شورا ی شعر و موسیقی شد و از اعضای فعال کانون نویسندگان ایران بود. سیمین به پاس فعالیت های حقوق بشری خود شهرت جهانی یافت و جوایز لیلیان هیلمن- داشیل هامت و نیز نشان کارل فون اوسی یتسکی آلمان را در سال ۱۳۷۸ دریافت کرد.
سیمین بهبهانی علاوه بر عمری پربار در شعر و شاعری و ۲۰ مجموعه شعر که نخستین آنها در سال ۱۳۳۰ و تازه ترین آنها در سال ۱۳۹۰ انتشار یافت و همچنین غزل های زیبای سیاسی و زبان جسورانه ای که در آنها به کار رفته است همیشه پیشگام آزادی اندیشه و پیشبرد مسائل حقوق بشر بوده و به رغم فشارهای سی و چند سال گذشته هرگز از آرمان های دفاع از آزدی دست برنداشت. حکومت ایران در سال ۱۳۸۸ پاسپورت خانم بهبهانی را توقیف کرد ومانع از آن شد که وی برای سخنرانی در باره حقوق زن به پاریس برود. غزل های سیمین بیشتر مورد استقبال خوانندگان سرشناس و ملی ایران قرار گرفته و شعر "دوباره می سازمت وطن" او از اشعار کلاسیک زبان فارسی است.
نخستین شعرهای سیمین که در ۱۴ سالگی سروده بود در روزنامه نوبهار به مدیریت ملک الشعراء بهار به چاپ رسید و "سه تار شکسته" نخستین مجموعه شعر سیمین در سال ۱۳۳۰ انتشار یافت. بیش از ۳۰۰ ترانه سروده شده توسط سیمین از سوی خوانندگان سرشناس و آهنگسازان مشهور در رادیو ایران اجرا شده است. مجموعه شعرهای جای پا، چلچراغ، مرمر، رستاخیز، دشت ارژن، یک دریچه آزادی و خطی زسرعت و آتش همگی در ایران انتشار یافته است.