افزایش چشمگیر عبور پناهجویان موریتانیایی از مرز مکسیکو به ایالات متحده، مقامات امریکایی را متعجب ساخته است.
بسیاری از موریتانیاییهایی که به ایالات متحده آمده اند، میگویند که راه جدیدی برای آمدن به ایالات متحده را از طریق شبکه های اجتماعی مانند تیکتاک و وتساپ پیدا کرده اند.
ادارۀ گمرکات و حفاظت سرحدات امریکا میگوید که از ماه مارچ الی جون بیش از ۸۵۰۰ موریتانیایی به گونهٔ غیرقانونی از مرز مکسیکو داخل امریکا شده اند، در حالیکه آمار عبور غیرقانونی موریتانیاییها در چهار ماه پیش از آن تنها به یک هزار نفر میرسید.
پیش از این تنها حدود ۸۰۰۰ موریتانیایی متولد خارج در ایالات متحده زندگی میکردند که حدود نیمی از آنان در ایالت اوهایو بودند. بسیاری آنها در دههٔ ۱۹۹۰ پس از آن که دولت نظامی آن کشور شروع به اخراج شهروندان سیاهپوست کرد، به عنوان پناهنده به امریکا آمده بودند.
برخی از موریتانیاییهای که به ایالات متحده رسیده اند، میگویند که از خشونت دولت علیه سیاهپوستان موریتانیایی فرار کرده اند.
تنشهای نژادی پس از مرگ یک جوان سیاهپوست در بازداشت پولیس در ماه می در این کشور افزایش یافته و دولت به شدت اعتراضات را سرکوب میکند.
موریتانیا یکی از آخرین کشورهایی بود که بردهداری را جرم محسوب کرد، اما اعتقاد براین است که هنوز هم این عمل در بخشهای از این کشور ادامه دارد.
چندین موریتانیایی به خبرگزاری اسوشیتدپرس گفتند که پولیس آنها را به دلیل فعالیتهای ضد بردهداری هدف قرار میداد.
سو، ۳۸ ساله که خود را یک فعال مدنی معرفی کرد، گفت: "زندگی به ویژه برای جمعیت سیاه پوست موریتانیایی بسیار دشوار است. مقامات تهدیدآمیز و سرکوبگر شده اند."
او افزود که مبارزه دشوار شده و جانش در خطر بود.
پیش از این موریتانیاییها از طریق برازیل و سپس از طریق سفر خطرناک در جنگلها خود را به ایالات متحده میرساندند، اما مسیر جدیدی که از طریق شبکههای اجتماعی در این کشور ترویج میشود، راه را کوتاه ساخته است.
در مسیر جدید ابتدا موریتانیاییها از کشور خود به ترکیه، سپس به کولمبیا، السالوادور و از آنجا به نیکاراگوا سفر میکنند.
نیکاراگوا برای شهروندان بسیاری کشورها از جمله موریتانیا با پول بسیار کمی ویزه صادر میکند و از متقاضیان ویزه نمی پرسد که آیا قصد سفر به کشور دیگری را دارند یا خیر.
این افراد از نیکاراگوا به همراه پناهجویان کشورهای دیگر با بسها و به کمک قاچاقچیان به مرز مشترک مکسیکو و امریکا آورده می شوند.
اما باوجود این همه، برخی موریتانیاییها میگویند که قاچاقچیان معلوماتی نادرستی در مورد خطرات راه و سرنوشت آنان در امریکا داده اند.
سال، زن ۲۳ ساله که در موریتانیا نرس بود، میگوید که در مکسیکو سارقانی که لباس پولیس بر تن داشتند، پول و سایر کالاهای او را ربودند و بسیاری از پناهندگان در راه به دلیل کمبود آب بیمار و برخی حتا بستری شدند.
او گفت: "در وتساپ میگویند، [سفر] خیلی دشوار نیست. اما این درست نیست. ما در راه رنج زیادی کشیدیم."
سفر از موریتانیا تا امریکا بین هشت تا ده هزار دالر هزینه دارد که مبلغ گزافی برای موریتانیاییها میباشد. برخی خانوادهها با فروش زمین و یا قرضه این مبلغ را تهیه میکنند.
بسیاری از موریتانیاییها از ایالت اریزونا وارد ایالات متحده میشوند و در مرز خود را تسلیم پولیس مرزی امریکا میکنند.
پولیس مرزی آنها را تحت بازجویی قرار میدهد، روندی که که ممکن ساعتها یا روزها طول بکشد و سپس آنها داخل امریکا شده و منتظر تاریخ محکمه میباشند، روندی که ممکن سالها طول بکشند.
اما برخی دیگر در بازداشت نگهداشته شده و سپس توسط طیاره به کشورشان بازگردانده میشوند.
گروه های حقوق بشری از ادارهٔ جو بایدن، رییس جمهور امریکا، خواسته اند تا به موریتانیاییها وضعیت اقامت موقت اعطا کنند، زیرا به گفتهٔ آنان سیاهپوستان موریتانیایی در صورت بازگشت مورد آزار و اذیت قرار خواهند گرفت.
گروه