شماری از زنان معتاد در ولایت بدخشان پس از اینکه درمان شده‌اند، نداشتن سرپناه و بیکاری را از مشکلات مشترک دورهٔ اعتیاد و پس از آن شمرده‌اند و از مسوولان می‌خواهند با آنان کمک و همکاری کنند.
مژگان، یک تن از زنان معتاد که نخواست نام مکمل‌اش را در گزارش بگیرد، به صدای امریکا گفت که پس از ترک اعتیاد در خانهٔ یکی از بستگان‌اش زندگی می‌کند. او دو فرزند دارد و خودش سرپرست خانواده‌اش است.
او گفت که شوهراش نیز معتاد بود و در دورهٔ جمهوریت منحیث پولیس ایفای وظیفه می‌کرد، اما پس از به قدرت رسیدن طالبان خانواده‌اش را ترک کرد.
مژگان گفت که چندی پیش خبر مرگ شوهرش را شنیده بود، اما از این بیشتر معلومات ندارد.
او که حامله است، با برشمردن مشکلات زندگی‌‌اش امیدوار است کاری پیدا کند تا مخارج زندگی خود و دو فرزندش را تامین کند.
مژگان تنها زنی نیست که در جستجوی کار و سرپناه است، بی‌بی گل، زنی دیگری که توانسته است ترک اعتیاد کند نیز در تلاش یافتن کار است.
بی‌بی گل ۶۰ ساله که درشهر فیض‌آباد، مرکز بدخشان زندگی می‌کند بیش از ۱۶ سال معتاد بود و بیش از پنج بار تحت درمان قرار گرفت تا از چنگ مواد مخدر رهایی یافت.
او به صدای امریکا گفت:" اعتیادم از حد گذشته بود، نمی‌توانستم بدون مواد مخدر زندگی کنم. بعد از آن متوجه شدم که اگر بیش از این مواد استعمال کنم."
بی‌بی گل افزود که اگر مسوولان به او کمک کند و زمینه کار برایش فراهم شود، تلاش خواهد کرد به زندگی سالم ادامه دهد و دوباره به سوی مواد مخدر نرود.
فقر، بیکاری و خشونت‌های خانوادگی از جمله عوامل اساسی اعتیاد در زنان شمرده شده است، اما نبود زمینهٔ اشتغال یکی از عوامل مهم و اساسی معتاد شدن دوبارهٔ افراد به مواد مخدر محسوب می‌شود.
مقامات حکومت طالبان در این اواخر گفته‌اند که در حدود پنج میلیون معتاد در افغانستان وجود دارد که یک میلیون آنرا زنان و کودکان تشکیل می دهند.
