اظهارات اخیر جک ما، رئیس عمومی شرکت تجارتی علیبابا که گفته بود جوانان باید آماده باشند ۱۲ ساعت در روز و شش روز در هفته کار کنند، سر و صداهایی را در چین بوجود آورده است.
آقای ما، ثروتمندترین مرد در چین است و اظهارات او در مورد نیاز به اضافهکاری، طرفداران و مخالفان خود را دارد.
حتی نشریه مردم، که رسانۀ حزب کمونیست حاکم در چین است، در سرمقالۀ خود نوشت که اجباری کردن اضافهکاری برای جوانان، نشانی از "تکبر مدیریتی" است و نیز میتواند برای کارگران "غیرعملی و غیرمنصفانه" باشد.
جک ما که ثروت او حدود ۴۰ میلیارد دالر تخمین میشود، به انتقادها جواب داده و گفته است که به نظر او، کار کردن باید تبدیل به امری لذتبخش شود و نیز کارگران باید فرصتی برای مطالعه و تقویت خودی داشته باشند.
او پیشنهاد خود را زیر نام "۹۹۶" معرفی کرده که اشاره به کار کردن از ساعت ۹ صبح تا ۹ شب و نیز ۶ روز در هفته دارد.
آقای ما میگوید: "پیشنهاد ۹۹۶، اضافهکاری نیست. تقاضا برای کار خستهکنندۀ فزیکی هم نیست و قطعا این پیشنهاد ربطی به بهرهکشی (کارگران) ندارد."
تناقض در سیاست اقتصادی؟
شنگ لیون، از استادان پوهنتون در چین باور دارد که همزمان با کاهش رشد اقتصادی، شرکتهای تجارتی در چین با فشار بیشتری روبرو هستند و از کارمندان خود تقاضای بیشتری برای اضافهکاری میکنند؛ حتی اگر به گفتۀ خانم لیون، این تقاضا را از کارمندان خود واضحا مطرح نکنند.
شونگ یین، از کارمندان یک نهاد حقوقی در چین میگوید که بسیاری از شرکتهای تجارتی در این چین از کارمندان خود اضافهکاری تقاضا میکنند، بدون آنکه درخواست خود را کتبی مطرح کنند؛ چیزی که به باور او، به شرکتها اجازه میدهد تا قانون کار چین را دور زده و متهم به نقض آن نشوند.
وانگ داو، از کارمندان یکی از رسانهها در چین اما باور دارد که اگرچه اضافهکاری برای افرادی که به تازگی به کار شروع میکنند، احتمالا ارزشمند باشد، اما این نباید تبدیل به مسئلهای اجباری برای تمام کارمندان شود.
در کل، این بحثها تناقضهای موجود در سیاست اقتصادی چین را مورد توجه قرار داده است.
حزب کمونیست حاکم از یک سو خواهان بهبود شرایط کار برای کارگران است و از سوی دیگر، کارشناسان اقتصادی باور دارند که این شرکتها برای ایجاد یک کشور قدرتمند و مرفه، قربانی دادنهای بزرگی را از کارمندان میطلبند.