عبدالقادر، یک تن از معتادان در ولایت تخار که به گفتۀ خودش بیش از هفت سال است، خانه‌اش را ترک کرده است، از مسوولان می‌خواهد که زمینهٔ درمان و برگشت وی را به آغوش خانوده‌اش فراهم کند.
او که ۳۰ سال عمر دارد و باشندهٔ اصلی ولایت فاریاب است، حال شب و روز خود را در میان زباله‌ها و مخروبه‌های شهر تالقان سپری می‌کند.
عبدالقادر نه سال پیش برای اولین بار با مواد مخدر توسط دوستانش آشنا شده و سپس معتاد شده است. او اکنون کرستال (شیشه) استعمال می‌کند و از جوانان می‌خواهد که تحت هر شرایطی زندگی خود را با استعمال این مواد تباه نسازند.
عبدالقادر تجربه معتاد شدنش را با صدای امریکا چنین شریک کرد: " اول از سگرت شروع کردیم. بعد با شماری از دوستان یکجا شده و چرس کشیدیم. چند وقت بعد چرس تاثیر نکرد و عادی شد، تریاک زدیم، بعد پودر و شیشه زدیم. بلاخره این کارها تباه کردن و خراب کردن انسان است."
این معتاد برای پیدا کردن پول به منظور خریداری مواد مخدر، روزانه به صفاکاری در مغازه‌ها می پردازد و یا هم مواد اضافی را از میان زباله‌ها جمع آوری کرده و به فروش می‌رساند.
او که ازدواج کرده و یک دختر دارد، با بغض به صدای امریکا گفت: "دخترم دو ساله بود که خانه پدرکلانش برده و ماندم. او (دخترش) حتا نمی‌داند پدرش زنده است یا مرده."
عبدالقادر گفت که توان برگشت به خانه را ندارد تا در کنار همسر و دختر خود زندگی کند. او از مسوولان در ولایت تخار خواست که با فعال سازی مرکز درمان معتادان در تالقان، زمینه را برای تداوی او و سایر معتادان فراهم سازد.
بر بنیاد گفته های مسوولان در ولایت تخار، حدود ۸۰۰ تن معتاد در این ولایت وجود دارند. فعالیت تنها مرکز ترک اعتیاد در ولایت تخار به دلیل قطع کمک های بین المللی از چندین ماه به اینسو متوقف است؛ اما به تازگی یک نهاد کمک رسان داخلی در این ولایت شماری از معتادان را زیر درمان قرار داده است.
