اندکی پس از سقوط افغانستان به دست طالبان، حکومت کانادا اعلام کرد که ۴۰ هزار مهاجر افغان را می‌پذیرد.
اسکان مجدد این افغان‌ها، همزمان با اوج چهارمین موج همه‌گیری کروناویروس در کانادا بود و نخستین مهاجرینی که وارد این کشور شدند، ۱۴ روز را در یکی از پنج هوتل شهر تورانتو قرنطین بودند.
پس از تطبیق واکسین کووید۱۹ به این گروه مهاجرین افغان، اکنون آنان در بخش‌های مختلف کانادا مسکن گزین شده اند.
کریس فریسن، رییس عملیاتی سازمان غیردولتی انجمن خدمات مهاجرتی برتیش کولمبیا که سه دهۀ عمر خود را صرف کمک به مهاجرین و پناهجویان در کانادا کرده است، کمک به مهاجرین افغان را بی‌مانند عنوان می‌کند.
آقای فریسن گفت: "تفاوت میان ورود افغان‌ها و دیگر مهاجرین به کانادا این است که کانادایی‌ها به ویژه قوای مسلح این کشور، سال‌های زیادی را در افغانستان سپری کردند و اکنون ارتباط شخصی با افغان‌ها و افغانستان دارند."
او همچنین می‌گوید که شمار زیاد این افغان‌ها به سرعت از افغانستان تخلیه شده و به گفتۀ وی اکثر آنان قبل از رسیدن به کانادا، هیچ گونه مدارک و اسناد لازمی را خانه پری و تهیه نکرده بودند.
در جریان قرنطین به این خانواده‌ها و مهاجرین افغان کمپیوترهای لپ تاپ و دیگر وسایل ارتباط فراهم شده بود تا به کارمندان ادارۀ مهاجرت کانادا زمینه فراهم شود که از راه دور به آنان دروس انگلیسی آموزش داده و نیز زمینۀ دسترسی کودکان شان به آموزش فراهم شود.
عبدال یکی از این مهاجرین افغان که از گرفتن نام مکمل خود به خاطر امنیت بستگانش که هنوز در افغانستان اند، خود داری کرد، اکنون با خانواده‌اش در شهر ونکوور مسکن گزین شده است.
او که بیش از ۴۵ سال عمرش را در افغانستان سپری کرده و در دو دهۀ پسین به صفت خبرنگار در کابل کار می‌کرد، با برگشت طالبان خود را معروض به خطر فکر می‌کرد.
عبدال به صدای امریکا گفت: "فکر می‌کنم که زندگی من در خطر بود. نه تنها من که به خاطر من، زندگی تمام اعضای خانواده‌ام معروض به خطر بود. از اینرو تلاش زیاد کردم تا از افغانستان بیرون شوم، با تهدید مستقیم روبرو بودم، حتا در زمان حکومت پیشین افغانستان."
عبدال و همسرش که به گفتۀ خودشان از بی سرنوشتی نجات یافته و فرزندان شان به مکتب و پوهنتون می‌روند، اکنون صنف‌های آموزش انگلیسی را فرا گرفته اند و در آرزوی روزی اند که شهروندی کانادا را به دست آرند.
