ملا عبدالغنی برادر، معاون رییس الوزرای حکومت طالبان می‌گوید که پیام مقاومت "پیغام بد" است و آنانی ممکن به آن گوش فرا دهند که خواستار ایجاد نظام اسلامی و شرعی در افغانستان نیستند.
این مقام گروه طالبان در مصاحبهٔ با رادیو تلویزیون ملی افغانستان در پاسخ به سوالی در مورد این که برخی در مقابل این گروه خواستار مقاومت اند گفت: "زمانی که ۴۵ کشور، به شمول امریکا با آنان بود و زمین و آسمان را در اختیار داشتند نتوانستند خود را در افغانستان نگهدارند. آیا اکنون آنان [خواهند توانست؟]."
او افزود که این یک "پیغام بد" است که از طریق رسانه‌ها به ذهن مردم رسانیده می‌شود در حالی که آنان حتی "توان تصرف یک قریه" را ندارند.
این در حالی است که احمد مسعود رهبری مقاومت در مقابل گروه طالبان را برعهده دارد و امرالله صالح، معاون رییس جمهور پیشین افغانستان و شماری دیگری از مقامات پیشین نیز حمایت‌‌شان را از این جبهه اعلام کرده و گفته اند که مبارزهٔ آنان در مقابل این گروه ادامه خواهد داشت.
با آنهم گفته می‌شود که آقای مسعود و صالح، هر دو در بیرون از افغانستان زیست دارند.
غنی را نمی‌کشتیم
محمد اشرف غنی، رییس جمهور پیشین افغانستان پس از بیرون شدن از کابل، در نخستین پیام ویدیویی‌اش گفت که توطیه شده بود تا دار زده شود و طالبان و چهره های ناشناس که به زبان های افغانستان بلد نبودند در ارگ اتاق به اتاق به دنبال او می‌گشتند.
او گفت که اگر افغانستان را ترک نمی‌کرد کشته می‌شد.
اما ملا برادر این اظهارات آقای غنی را ادعا خواند و گفت که گروه طالبان قصد کشتن او را نداشتند و مقامات حکومت جمهوری افغانستان از "هراس و هیبت" این گروه فرار کرده بودند.
او در اشاره به مقامات پیشین موجود در کابل، تلویحاً حامد کرزی، رییس جمهور پیشین و عبدالله عبدالله، رییس شورای عالی مصالحهٔ افغانستان، گفت که آنان نیز "جنایت‌کار" اند و همواره با مردم و جهانیان ملاقات می‌کنند و کسی به آنان آسیب نه رسانیده است.
این در حالی است که گروه طالبان در سال ۱۹۹۶ پس از گرفتن حاکمیت در کابل، نجیب الله، رییس جمهور پیشین افغانستان را کشتند.
پس از آن، در سال ۲۰۱۱، برهان‌الدین ربانی، رییس جمهور پیشین افغانستان از سوی یک فرد انتحاری که خود را نماینده گروه طالبان معرفی کرده بود، کشته شد.
سازمان‌های مدافع حقوق بشر در حالی این گروه را به کشتن و ناپدید کردن نیروهای پیشین امنیتی افغان متهم می‌کنند که ویدیو های از شکنجهٔ برخی از آنان توسط افراد طالبان نیز در رسانه‌های اجتماعی نشر شده است.
اما ملا برادر گفت که حکومت طالبان به عفو عمومی اعلام شده پابند است و این اعمال بر اساس دشمنی‌های شخصی انجام شد است و عاملان آن نیز به محاکم معرفی شده اند.
حکومت همه شمول
در حالی که جامعهٔ جهانی خواهان ایجاد حکومت همه‌شمول در افغانستان است، ملا برادر می‌گوید که در حکومت این گروه نمایندگان همه اقوام موجود اند، اما شماری از نام‌های را که در گذشته امریکا به آنان داده بود که باید در حکومت شان شامل باشند، به کار نخواهند گماشت.
آقای برادر در مورد این افراد معلومات نداد، اما آنان را "فاسد، دزد و قاتل" خواند و گفت که حضور آنان حکومت طالبان را بدنام خواهد کرد و طالبان آنان را در حکومت شان شامل نمی‌کند.
با آنهم او افزود که در میان مقامات حکومت پیشین افرادی وجود دارند که به تدریج در حکومت طالبان شامل خواهند شد.
پس از تسلط گروه طالبان بر افغانستان در ماه اگست به دنبال بیرون شدن نیروهای امریکایی از افغانستان، ایالات متحده و شماری از کشور‌های دیگر در حدود نه میلیارد دالر دارایی افغانستان را راکد کرده و خواهان ایجاد حکومت همه شمول و احترام به حقوق تمام افغان‌ها، به شمول اقلیت‌ها و فراهم سازی زمینهٔ تحصیل و کار برای زنان و دختران افغان شدند.
ما را به رسمیت بشناسید
معاون حکومت طالبان در جریان این مصاحبه در خطاب به جامعهٔ جهانی گفت که شرایط جهانی را تکمیل کرده اند و باید حکومت شان به رسمیت شناخته شود.
او عدم به رسمیت شناختن حکومت طالبان را "ظلم" عنوان کرد و گفت که "از کمک‌های کشورها تشکری می‌کنیم، اما کافی نیست از آنان می‌خواهیم ما را به رسمیت بشناسند" تا تجارت، روابط و اقتصاد افغانستان بهبود یابد.
آقای برادر در مورد این که کدام شرایط را تکمیل کرده اند، معلومات نداد اما افزود که به حقوق بشر همه افغان‌ها احترام دارند و به زودی زمینه تحصیل برای زنان و مردان را فراهم خواهند کرد.
این مقام حکومت طالبان دلیل عدم گشایش پوهنتون‌ها به روی محصلین، به شمول دختران و زنان را مشکل اقتصادی عنوان کرد.
او در پاسخ به سوالی در مورد تحصیل دختران و زنان گفت که حکومت طالبان کار می‌کند تا برای آنان فضای امنی را ایجاد کنند تا آنان به تحصیلات شان ادامه دهند.
حکومت طالبان به تاریخ ۱۷ سپتمبر مکاتب پسران را بازگشایی کرد، اما به دختران از صنف ششم به بالا اجازه حضور در مکاتب را ندادند.
تحت حاکمیت طالبان از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱، زنان عمدتاً از حق کار و تحصیل محروم بودند و معمولاً هنگام خروج از خانه مجبور بودند صورت خود را بپوشانند و با یک محرم همراه باشند.
با وجود آنکه طالبان ادعا دارند که در مقایسه با حاکمیت قبلی شان تغییر کرده اند، اما گزارش‌های در مورد دستور گذاشتن ریش، نشنیدن موسیقی، پابندی بر سفر زنان بدون محرم، قیچی کردن مو‌های جوانان و حتی سربریدن مانکن‌ها و شکستن آلات موسیقی از سوی افراد این گروه به نشر رسیده است.
