همزمان با آغاز سال جدید خورشیدی، نمایشگاه سه روزۀ قالین با ۱۲۰ غرفه در شهر کابل گشایش یافت.
محمد آصف یعقوبی، از برگزارکنندگان این نمایشگاه به صدای امریکا گفت که هدف از این اقدام جلب توجه مردم و مقامات به صنعت قالین است.
آقای یعقوبی افزود که با بسته‌شدن دهلیزهای هوایی، صادرات قالین کاهش یافته است: "چون پروازهای مستقیم از اینجا به اروپا و امریکا وجود ندارد، هرگاه شرکت‌های بزرگ هوانوردی اینجا بیایند، می‌توانیم قالین‌های افغانی را از کابل به مقصد اروپا و امریکا برسانیم."
پس از تسلط طالبان به تاریخ ۱۵ اگست سال گذشتۀ میلادی، دهلیزهای تجارتی هوایی به اروپا، امریکا، امارات متحدۀ عربی، چین و آسیای میانه مسدود شد.
اما آقای یعقوبی گفت که صادرات قالین افغانی هم اکنون از طریق پاکستان و ترکمنستان به اروپا صورت می‌گیرد.
نصرت‌الله فروتن، مسوول یکی از شرکت‌های صادرات قالین به صدای امریکا گفت که پس از تحولات سیاسی و بحران اقتصادی، بازار قالین با رکود مواجه شده است.
آقای فروتن افزود که صادرات شرکت آنها ۸۰ درصد کاهش یافته است و در بازارهای داخلی نیز به دلیل وضعیت نامناسب اقتصادی، علاقمند به قالین وطنی کمتر است.
او گفت: "مردم بیکار اند و درآمد ندارند. توان این را ندارند که قالین وطنی ما را استفاده بکنند. سابق خوب بود، هر کسی کار داشت، مردم می‌توانستند از صنایع دستی خودشان استفاده بکنند".
با این حال، شرکت‌های صادرات قالین نبود حمایت‌های مالی و فنی، بلندبودن ضایعات در بافت و پروسس، دسترسی‌نداشتن به بازارهای جهانی، کمبود مواد خام و بی‌کیفیت، نبود پارک‌های ویژۀ قالین‌بافان و صادرات بخشی بزرگ از قالین افغانستان به نام کشورهای دیگر را از مشکلات شان بیان می‌کنند.
اما با وجود نبود صادرات، تولید قالین در افغانستان افزایش یافته است. آمار اتحادیه قالین بافان نشان می‌دهد که در سال ۱۴۰۰ خورشیدی ۹۰۰هزار مترمربع قالین در افغانستان تولید شده است، در حالی که یک سال پیشتر از آن این رقم ۷۰۰هزار متر مربع بود.
