واردات اجناس پلاستیکی، آیندهٔ صنعت سفالگری در افغانستان را به خطر مواجه کرده است

صنعت سنتی سفالگری در افغانستان سابقهٔ طولانی دارد. سفالگرها یا کلال‌ها هنوز هم از عین روش‌های که چندین نسل قدامت دارند، استفاده می‌کنند.

اما شماری از کلال‌ها در هرات و دیگر شهرهای افغانستان نگران اند که با افزایش واردات اجناس پلاستیکی از پاکستان، ایران و چین، این صنعت باستانی در کشور ‌شان در حال کاهش و از بین رفتن است.

حکمت الله غلامی، با بیش از دو دهه تجربه در صنعت سفالگری در هرات، از مقامات حکومت طالبان می خواهد تا واردات اقلام پلاستیکی را محدود کنند .

او می‌گوید که حکومت باید جلو واردات ظروف پلاستیکی را به خصوص گلدان‌های پلاستیکی را بگیرد تا صنعت سفالگری رشد کند.

غلام جیلانی امیری، یک کلال دیگر، می‌گوید که واردات اقلام پلاستیکی باعث کاهش تولید انواع مختلف اشیای سفالی در افغانستان شده است.

در همین حال، محمد یوسف پاینده، یکی از کلالان شهر هرات، می‌گوید اگر تولیداتش از طرف مردم و حکومت حمایت نشود، مجبور خواهد شد تا کسب اش را ترک کند.

او گفت: "من از آینده صنعت سرامیک نمایندگی می‌کنم. اگر از طرف مردم و حکومت حمایت نشوم و گردشگران خارجی هم به کشور نیایند تا مرا تشویق کنند، مجبور می‌شوم این شغل را ترک کنم."

فریدون حیدری، سفالگر دیگر، نیز از احتمال نبود حمایت از تولیداش نگران است. او می‌گوی: "اگر کسانیکه در صنعت کلالی مشغول کار استند حمایه نشوند، آنان ناگزیر خواهند شد که پیشه های دیگر را انتخاب کنند."

سفالگری یا کلالی که در هرات یک هنر باستانی و مشهور می باشد، در دو دههٔ اخیر با رکود مواجه بوده است. کلال ها می گویند که این صنعت باستانی ممکن به زودی از بین برود.