کسانیکه در مناطق سرسبز زندگی می‌کنند، بر اساس یافته‌های یک پژوهش جدید، فشار کمتر روانی، رگ‌های سالمتر خون و شانس کمتر حملات قلبی را می‌داشته باشند.
دانشمندان امریکایی در این پژوهش، افزون بر آزمایش خون و ادرار ۴۰۸ نفر برای شناسایی میزان خطر ابتلای آنان به بیماری‌های قلبی و فشار‌های روانی، تصاویر ماهواره‌ای محل زیست آنان را نیز جمع آوری کردند.
کسانیکه در محلات سرسبز زیست داشتند در مقایسه با کسانیکه در ساحات کمتر سبز و پردرخت می‌زیستند، مقادیر کمتر هورمون‌های زایندۀ فشار روانی را در خون و ادرار خود داشتند.
همچنان، ساکنان محلات سرسبز رگ‌های خون سالمتر نسبت به کسانی داشتند که در ساحات کمتر سبز زندگی داشتند.
ارونی بتناگر، پژوهشگر ارشد این تحقیق در پوهنتون لیوویل ایالت کنتکی امریکا به خبرگزاری رویترز گفته است که از یافته‌های این پژوهش بر می‌آید که تماس و همسایگی دوامدار با طبیعت ممکن یکی از روش‌های کاهش دهندۀ خطر ابتلا به بیماری قلب باشد.
اکثر شرکت کنندگان این پژوهش که اوسط عمرشان ۵۱ سال بود، اضافه وزن، مبتلا به فشار بلند یا کولسترول بلند خون بودند و بیشتر آنان در محلاتی زیست داشتند که ساحۀ سبز آن اندک بود.
انیماری هیرش، پژوهشگر صحت محیطی به این باور است که محیط سرسبز، از یک سو مردم را به فعالیت فزیکی ترغیب کرده و از سوی دیگر با کاهش آلوده کننده‌ها، کیفیت هوا را بهبود می‌بخشد.
خانم هیرش همچنان استدلال می‌کند که محیط سرسبز با خوش ساختن خلق، جلوگیری از افکار و احساسات منفی و نداشتن ازدحام و سر و صدای زیاد ناشی از ترافیک، سبب کاهش استرس و فشار روانی می‌شود.
با اینحال، تنها زندگی در محیط سرسبز متضمن سلامت قلب و روان انسان نبوده بلکه عوامل دیگر چون سن، جنس، نژاد، وزن، مصرف دخانیات و الکول، وضعیت اقتصادی وغیره نه تنها در سلامت قلب بلکه صحت عمومی بدن نقش بارزی دارد.
