شکیلا زرین هفده ساله بود که در ولایت بغلان افغانستان به عقد پسر عمه اش درآمد. شبیه دیگر ازدواج های زیر سن، شکیلا به زودی قربانی آزار و اذیت شوهرش شد. پس از چندین بار ضرب و شتم، شکیلا به پولیس شکایت نمود، اما برایش گفتند که به خانه اش برگردد و با شوهرش به تفاهم برسد.
چندی بعد اما به جای تفاهم، شکیلا قربانی زشت ترین خشونت شوهرش شد.
"با مرمی بر رویم فیر کرد."
در آن رویداد، شکیلا یک چشم و بخش های زیادی از رویش را از دست داد. در افغانستان و هند نُه بار مورد عمل جراحی قرار گرفت و با استفاده از گوشت پایش، صورت اش تا حدی ترمیم شد.
شکیلا و مادرش برای پنج سال در هند ماندند. آنان می خواستند به کمک اداره مهاجرین سازمان ملل به ایالات متحده امریکا مهاجرت کنند.
در آخرین مراحل، اما امریکا درخواست پناهنده گی شکیلا را رد کرد. سویدن هم تقاضای وی را پس داد.
در جنوری ۲۰۱۸، کانادا درخواست پناهنده گی شکیلا، مادر و خواهر کوچک اش را پذیرفت و آنان به ایالت برتش کلمبیای کانادا رفتند.
در همین ماه، جستن ترودو، صدراعظم کانادا، با شکیلا دید. "او به من گفت که زن قوی استم و گفت’من افتخار می کنم که به کشور ما آمدی‘ و من هم از ایشان تشکری نمودم."
با آن که در فهرست کشورهایی که دونالد ترمپ، رئیس جمهوری ایالات متحده، خواستار توقف مهاجرت شهروندان آن به امریکا شده است افغانستان نیست، اما شکیلا رئیس جهمور ترمپ را عامل رد درخواست پناهنده گی اش به امریکا می شمارد. او می گوید "من فکر می کنم که ترمپ مسلمانان را دوست ندارد."
شکیلای ۲۳ ساله به ترمپ ۷۲ ساله سفارشی هم دارد "انسانیت مهمتر از هرچیز دیگر است. تبعیض و تعصب خوب نیست. با انسانهایی که نیازمند کمک اند، باید منحیث انسان کمک کرد."
حالا شکیلا دور از افغانستان و خشونت هایش، در نزدیک شهر ونکوور زنده گی می کند. او زبان می آموزد و می خواهد بیشتر بیآموزد.
شکیلا به صدای امریکا گفت "می خواهم که تمام توان ام را وقف کمک و همکاری به زنانی کنم که قربانی خشونت می شوند."
او تصمیم برگشت به افغانستان را ندارد اما هر باری که در آئینه می نگرد، یادگاری از خشونت های آن کشور را در صورتش می‌بیند.
