ایالات متحده امریکا درحدود 150 سال است که تحت نفوذ دو حزب سیاسی جمهوری خواهان و دموکرات ها می باشد.
حاکمیت حزب دموکراتها به سال 1830 و ازحزب جمهوری خواهان آغاز به سال 1854 برمی گردد به تفصیل این گزارش از محمد احمدی توجه نمایید.
این دو حزب غالب حاصل تعدادی از عوامل می باشد اول اینکه هر دو حزب به اصطلاح منحیث یک خیمه بزرگ فعالیت میکنند به این مفهوم که آنها دامنه یی گسترده از هواداران شان را دارند.
گرچه گروه های داخل حزب ممکن است علایق اصلی متفاوتی داشته باشند، به عنوان مثال حزب جمهوری خواهان در خود مردمانی را دارد که علاقه نخست شان مالیات کمتر و وضعیت بهترکاری می باشد.
و کسانی دیگر هستند که برای آنها مسائلی مثل مخالفت با سقط جنین و ازدواج های همجنس ها نزد آنها اولیت دارد.
گروه های کوچکتر در مقایسه با اینها معمولا بحث برانگیز هستند و به طور نمونه در مسائلی که نمی خواهند به آن تن بدهند موضع می گیرند.
دلیل دیگر راجع به اینکه احزاب جمهوری خواهان و دموکرات ها بر سیاست ایالات متحده غالب گردیده اند این است که برنده در واقع توسط یک مکانیزم تحت نام هیات انتخاب کننده به حیث رییس جمهور برگزیده می شود.
در 48 ایالت از 50 ایالت ایالات متحده امریکا بالاترین دریافت کننده رای همه رای ها را کسب می کند که اساس آن بر دو سناتور در هر ایالت و تعداد اعضای آن ایالات در کانگرس استوار می باشد.
در چنین سیستمی احزاب بزرگ با تعداد رای زیاد مطمئنا بر روند سیاسی کنترول شان را اعمال می نمایند.
درحالی که نامزد ریاست جمهوری حزب سوم برنده قصر سفید نمی شود اما آنها طی سالهای گذشته اینکه چه کسی برنده می شود نفوذ قابل ملاحظه یی داشته اند.
در سال 1912 تئودور روزولت رییس جمهور پیشین ایالات متحده به کاندیداتوری رسید و در برابر جانشین برگزیده خودش یعنی ویلیام هاوارد تافت، از حزب جمهوری خواهان، به رقابت پرداخت و به پیروزی رسید.
اما گسستگی میان حزب جمهوری خواهان منجر به آن شد که وود رو ویلسون از حزب دموکرات ها به ریاست جمهوری برسد.
در سال 1968 جورج والیس از حزب دموکرات ها از حزب اش جدا شد و به حیث کاندید ریاست جمهوری برای حزب سوم به رقابت پرداخت که این مسئله موجب شد ریچار نیکسونريا، از حزب جمهوری خواهان، در برابر هیوبرت همفری کاندید حزب دموکرات ها برنده قصر سفید شود.
مبارزات انتخاباتی اخیر نیز شدیدا با کاندیدا شدن راس پیرو در سال 1992 و رالف نیدر در سال 2000 از سوی حزب سوم متاثر گردید.
بعضی اوقات جناح های داخل دو حزب عمده از تهدید به جدا شدن از حزب آنها بحیث یک ابزار برای تاثیرگذاری و نظارت برجناح شان استفاده مینمایند.
در رقابت جاری 2008 جمهوری خواهان محافظه کاران تند سوسیالیست بیانیه یی را صادر کرد که اگر نامزد جمهوری خواهان موضع آنها را نپذیرد حزب شان ممکن است از نامزد ریاست جمهوری آن حزب حمایت به عمل نیاورد و حتی احتمالا از کاندید حزب سوم حمایت کند.
اما چه موجب شده که حزب به اصطلاح سوم یک نیروی عمده سیاسی گردد. سیاست، نوعی از مارکتینگ یا بازاریابی می باشد که تلاش می نماید به سطح بالای برسد.
تفاوت چندانی با تبلیغ فروش محصولات برای مشتریان نیست. یک حزب به درخواست گسترده ومشمول نیازمند است تا تعداد رای دهندگان احتمالی زیادی را داشته باشد.
به طور مثال نیاز به نوشیدنی های عادی با ذائقه یی است که اکثر مردم دوست داشته باشند و بازار را تسخیر نمایند.
اما چنانچه پیشتر نیز تذکر یافت اکثر احزاب سوم نمی خواهند وفاداری شان را به موضع فلسفی شان تنزیل دهند زیرا با انجام این عمل آنها ماهیت اصلی شان و شاید حامیان اصلی شان را نیز از دست خواهند داد.