اعضای جرگه مشورتی صلح، سفارش‌های شان را در خصوص گفتگوهای صلح در قالب یک قطعنامۀ ۲۳ ماده‌ای به حکومت افغانستان، طالبان و کشورهای دخیل در روند صلح ارائه کردند.
تلاش برای ترغیب طالبان به گفتگوهای صلح، حفظ نظام کنونی، حفظ دستاوردهای هجده سال گذشته، خروج مسئولانۀ نظامیان خارجی پس از توافقات صلح، و ایجاد دفتری برای طالبان در داخل افغانستان از خواست‌های کلیدی اعضای جرگۀ مشورتی صلح بود که در این قطعنامه درج شده است.
جرگۀ مشورتی صلح رایزنی‌های چهار روزه‌اش را روز جمعه (۱۳ ثور) در حضور رئیس جمهور غنی پیشکش کرد. در این قطعنامه آمده است:
۱- اشتراک کنندگان متعهد اند که برای آوردن صلح تلاش کنند.
۲- اعضای جرگه از طالبان می‌خواهند که با در نظرداشت پیامد‌های ناگوار جنگ و خون‌ریزی به صدای مردم افغانستان گوش داده و از دشمنی دست بردارند.
۳- یکی از عوامل بزرگ جنگ، برداشت و قرائت‌های متفاوت از دین اسلام است. باید دولت طالبان و عالمان دینی دیدگاه‌های شان را از قرائت اسلام واحد سازند.
۴- دولت افغانستان و طالبان به صدای مردم گوش داده و برای پایان خشونت‌ها سر از آغاز ماه مبارک رمضان، آتش بس فوری و دایمی را عملی کنند.
۵- نظام "جمهوری اسلامی" دستاورد بزرگ افغان‌ها است، استقرار و استحکام صلح در افغانستان باید با حفظ نوعیت نظام کنونی صورت گیرد.
۶- قانون اساسی افغانستان حفظ گردد و اما در صورت لزوم دید تعدیل برخی مواد آن از طریق میکانیزم اصولی و پسندیده در این قانون بعد از تواق صلح انجام شود.
۷- حقوق اساسی اتباع افغانستان، به شمول حقوق زنان و کودکان، حق مشارکت سیاسی و مدنی، حق آزادی بیان، تعلیم و تربیه، دسترسی به کار و خدمات عامه حفظ گردد.
۸- تحکیم و تداوم صلح پایدار نیازمند نهادهای امنیتی و دفاعی افغانستان است و باید این نهاد‌ها حفظ شوند.
۹- طرف‌های درگیر و کشورهای دخیل در پروسه صلح، باید در تفاهم زمینۀ باز نمودن دفتر سیاسی طالبان را در افغانستان فراهم کنند.
۱۰- دولت افغانستان در هماهنگی نزدیک با جامعه جهانی بعد از تفاهم میان تمام جناح‌های ذیدخل در پروسه صلح، جدول زمان‌بندی عملی برای خروج مسوولانه نیروهای خارجی از افغانستان را تنظیم کند.
۱۱- دولت افغانستان، احزاب و جریان‌های سیاسی با استفاده از فرصت پیش آمده اجماع ملی و سیاسی داخلی را برای پیش برد روند صلح ایجاد نمایند و باید از یک آدرس واحد وارد مذاکره شوند.
۱۲- تمامی طرف‌ها باید از پیشرفت‌های که زمنیۀ صلح مستقیم را محدود می‌سازد خود داری کنند.
۱۳- دو طرف با استفاده از روش‌های سازندۀ و انعطاف پذیر در قبال تبادل و رهایی زندانیان اقداماتی را برای اعتمادسازی و حسن نیت روی دست گیرند.
۱۴- کشورهای منطقه و جامعه جهانی تلاش‌های شان را برای استقرار صلح با دولت افغانستان هماهنگ ساخته و نقش دولت افغانستان را در محور ابتکارها و تلاش‌های شان قرار دهند.
۱۵- در صورت تداوم دخالت کشورهای منطقه در امور افغانستان، باید دولت افغانستان به صورت رسمی شکایت مردم افغانستان را به آدرس شورای امنیت سازمان ملل درج کند.
۱۶- دولت افغانستان باید در مشوره با آدرس‌های تاثیر گذار ملی برنامۀ همه شمول را برای تسریع روند صلح و آغاز مذاکرات مستقیم با طالبان روی دست گیرد.
۱۷- با درک نیاز مبردم به وجود یک نهاد بی‌طرف برای تسهیل مذاکرات صلح و به منظور شفافیت و موثریت شورای عالی صلح، در ساختار این شورا اصلاحات بنیادی صورت گیرد.
۱۸- هیات مذاکره کننده باید از همه اقشار جامعه، به ویژه چهره‌های جهادی... و افراد با تجربه، نیک نام که متعهد به ارزش‌های حقوق بشری و صلح طلب با ترکیب (۵۰نفری) ایجاد گردد.
۱۹- دولت افغانستان برای تسریع گفتگوهای صلح باید خواست‌ها و مطالبات مشروع طالبان را شناسایی کرده و اقدامات لازم را برای اعتمادسازی روی دست گیرد.
۲۰- اعضای جرگۀ پس از بازگشت برای آوردن صلح تلاش کرده و پیام این جرگۀ را به مردم می‌رسانند.
۲۱- دولت افغانستان، گروه طالبان، جامعه جهانی و کشورهای منطقه باید به تصمیم این جرگه احترام گذاشته و برای استقرار صلح پایدار و جلوگیری از تداوم جنگ پایان خشونت‌ها جلوگیری کنند.
اعضای این جرگه در ماده پایانی (۲۳) این قطعنامه از رئیس جرگۀ مشورتی صلح افغانستان خواسته اند که تمامی دیدگاه شان که در این قطعنامه گنجانیده شده است، باید در یک سند رسمی به چاپ برسد.
