این تحقیقی جدید که توسط واحد تحقیق وارزیابی افغانستان واداره سازمان ملل متحد درامور پناهندگان انجام شده نشان میدهد که فشار های اقتصادی،ناامنی ها،عدم موجودیت فرصت های امرار معیشت وتوقعات خانواده ها از جمله عواملی است که سبب افزایش سفرهای اطفال به کشور های دیگر بدون همراه شده است.
این تحقیق به اساس مصاحبه های رو دررو با ۶۸ تن از خانواده ها ،مردم ومقامات در چهار محل در چهار ولایت صورت گرفته است.
هدف از این گزارش درک بهتر انگیزه های سفر به اروپا وسایر کشور ها از دیدگاه اطفال،خانواده ها وباشندگان مناطق میباشد.
نادر فرهاد سخنگوی اداره سازمان ملل متحد درامور پناهندگان درنشست خبری گفت که در این مطالعه برچند مبنا وچند واقعیت های خیلی روشن اشاره صورت شده وهم چنان یک سلسله پیشنهاداتی مهم را به دولتها به خصوص دولت افغانستان درراستای تنظیم امور مهاجرت ها از افغانستان،چگونگی امور بازگشت افغانها به خصوص کسانیکه که سن کم دارند وهم به برنامه های که دولت افغانستان درقبال اتباع خود به خصوص افغانهای که تحت سن وسال سفر میکنند،اشاره کرده است.
میراحمد جوینده، مسوول نهاد واحد تحقیق وارزیابی افغانستان گفت که این تحقیق به کمک مالی اداره ملل متحد درامور پناهندگان انجام شده است.
او افزود که مهاجرت اطفال زیر سن بدون همراه به کشور های اروپایی وکشور های دیگر از جمله معضلات خیلی بزرگی بوده وتوجه حامیان حقوق بشر وجوانان را به خود جلب کرده است.
به گفته جوینده،افغانستان از جمله کشورهای است که زیادترین نوجوانانی را داشته که بدون همراه دست به مهاجرت زده اند.
او گفت"تحقیقات ما تحقیقات ساحوی است که ما در چهار ساحه بیشتر تحقیقات کردیم و یکی دوساحه که بیشتر جوانان به اروپا وکشور های صنعتی میروند ویک منطقه هزار ه نشین ویک دو منطقه پشتونها را گرفتیم".
به گفته یی جوینده ،بیشتر پشتونهای که به مهاجرت می پردازند جلال آباد است وبیشترین هزاره ها از کابل است وکمترین درمیان پشتونها پکتیا است ودرمیان مردم هزاره بامیان است که کمتر به اروپا ودیگر کشور ها سفر میکنند.
درگزارش آمده است که درسال ۲۰۱۳ به تعداد ۳۵۹۵ طفل افغان که اکثریت شان را پسران تشیکل میداد،تقاضای پناهندگی به اروپا را داده اند اما این آمار درسال ۲۰۱۲ به ۵۷۰۰تن میرسید.
این تحقیقات نشان میدهد که کاهش در آمار اطفال درخواست کننده پناهندگی در اروپا آمده است اما اداره پناهندگی سازمان ملل متحد میگوید که بسیاری از اطفال در هنگام مهاجرت تقاضای پناهندگی نمیدهند.
به اساس یافته های این گزارش،عدم موجودیت دور نما ها برای یک آینده روشن تر به خصوص در عرصه آموزشی وعدم دسترسی به فرصت های کاری ودسترسی ناکافی به خدمات اجتماعی وفقر از عوامل عمده مهاجرت های اطفال به اروپا وسایر کشور ها میباشد.
در گزارش آمده است که در مهاجرت به خصوص مهاجرت اطفال یک شبکه سازمان یافته قاچاق انسان وسرحات قابل نفوذ در مهاجرت های تنظیم ناشده نقش دارند.
یافته های این گزارش نشان میدهد که پسران میان ۱۳ الی ۱۷ سال بدون همراه به کشور های دیگرسفر مینمایندومهم ترین مراکز سفر آنان را هرات،اسلام قلعه وزرنج تشکیل میدهد.وبیشتر آنان از طریق ایران به کشورهای اروپایی خود را میرسانند.
میراحمد جوینده،گفت که تحقیقات نشان میدهدکه بسیاری از خانواده ها از خطر سفر بدون همراه اطفال شان آگاهی دارند اما باز هم اطفال شانرا میفرستند.
به گفته او، اطفال در جریان سفر خطرات متعددی را متحمل میشوند وحتا مورد آزار واذیت قاچاقبرانی که آنها را انتقال میدهند قرار میگیرند واینها شکنجه میشوند ولت وکوب میشوند ودربسیاری موارد مورد تجاوز جنسی وفزیکی هم قرار میگیرند وحتا پولیس کشورهای همسایه واز مناطقی که میگذرند آنها را آزار وشکنجه میدهند ومورد تهدید پولیس وقاچاقبران قرار میگیرند.
پیشنهادت برای جلوگیری از قاچاق اطفال
دراین گزارش از حکومت افغانستان خواسته شده تا یک برنامه آگاهی دهی را درمورد خطرات ناشی از سفرهای بدون همراه اطفال راه اندازی نماید.
میراحمد جوینده، گفت که روند مهاجرت اطفال بدون همراه یک روند بسیار خطرناک است که جریان دارد وباید از آن جلوگیری گردد.
گزارش می افزاید که حکومت افغانستان باید تلاش کند تا با استفاده از شبکه های جوانان ورسانه های اجتماعی برای آموزش اطفال کار نمایدوفرصتهای های را برای نوجوانان وجوانان ایجاد نمایند تا جلوگیری از مهاجرت آنها شود.
میراحمد جوینده گفت"باید ظرفیت سازی شود با آن کسانیکه سروکار دارند با نسلی که به طرف اروپا میروند خصوصا درمناطقی مرزی وپولیس محلی وسرحدی ویک شبکه وسیع با پولیس کشور های ترانزیت وکشورهای سوم که اطفال به آنجا میروند با آنها کارشود تا آنها را مورد آزار واذیت قرار ندهند".
دراین گزارش از دولت افغانستان وجامعه جهانی خواسته شده تا از توسعه وگسترش شبکه های قاچاق در افغانستان وکشور های همسایه جلوگیری کنند زیرا بیشتر این شبکه ها باعث تشویق اطفال به مهاجرت میشود.
درگزارش از حکومت افغانستان خواسته شده است تا برای توانمند سازی جوانان ویافتن شیوه های امرار معیشت فرصت های امرار معیشت وبرنامه های مسلکی را که به وسیله آن توانمندی اقتصادی اطفال وخانواده های شان افزایش یابد به راه اندازد.
این تحقیقات نشان میدهد که اطفال وخانواده های شان هنگام عودت به کشور شان نسبت به گذشته بیشتردرمعرض خطر قرار دارند و از حکومت خواسته شده است تا درمواردیکه بازگشت اطفال مطرح میشود وخامت اوضاع امنیتی در بعضی از مناطق را درنظر بگیرند.
