شش ماه قبل، هلری کلینتن، وزیر خارجۀ ایالات متحده خطابۀ عمده ای را در مقر بنیاد جامعۀ آسیا در شهر نیویارک ایراد نمود و طی آن در مورد یک مرحلۀ جدید در عرصۀ مشارکت ایالات متحده در افغانستان خبر داد.
مارک گروسمن، نمایندۀ ایالات متحده در امور افغانستان و پاکستان، طی مصاحبۀ اختصاصی با تلویزیون آشنا معلوماتی را در مورد تلاش ها و اهداف امریکا در افغانستان و منطقه، ارائه داشت.
سوال: وزیر خارجه ایالات متحده سنگین ځدران، یکی از قوماندان های شبکه حقانی را در فهرست دهشت افگنان قرار داده است، در عین حال جنگ های شدیدی در ولایت پکتیکا که لانه شبکه حقانی میباشد جریان دارد، آیا ایالات متحده فشار ها بر این شبکه را افزایش داده است؟
جواب: فکر میکنم کلنتن وزیر خارجه و پنیتا وزیر دفاع در این اواخر اظهار داشته بودند که شبکه حقانی هنوز هم بحیث یک نگرانی جدی تلقی می شود. ما در این مورد با پاکستانی ها صحبت نموده ایم. خانم کلنتن در مورد نیاز به همکاری پاکستانی ها برای خاتمه بخشیدن به پناه گاه های امن و جلوگیری از کسانی که وسیله رفتن افراد به افغانستان و حمله نمودن به عساکر امریکایی، و کشتن مردم غیر نظامی افغان را مهیا می سازند، صحبت میکند.
شبکه حقانی همواره در فکر ما است. قرار دادن افراد در فهرست دهشت افگنی، عملی است که ما وقتاً فوقتاً ، انجام می دهیم یعنی زمانیکه امکان شناسایی عضوی از همچو گروهی که با دهشت افگنان ارتباط دارند، میسر شود.
سوال: در این اواخر درافغانستان یک سلسله ترورهای سیاسی مقامات صورت گرفته است. این در حالی است که مرحله انتقال مسئولیت ها به نیروهای افغان آغاز شده است. آیا این، منجر به عقب گرد و یا تهدیدی به پیشروی ها در طرز اداره و حفظ امنیت خواهد شد؟
جواب: فکر نمی کنم. امیدوار هستم افغانها با مشاهده این قتل ها متوجه ماهیئت تندروان گردند. این ها افرادی هستند که از یک دخترک ۸ ساله برای حملات انتحاری استفاده می کنند. کسانی هستند که افراد را با گذاشتن بم در لنگی شان به مراسم تدفین می فرستند. در یک مقطع، فکر میکنم مردم افغانستان متوجه خواهند شد که تندروان چهره های اصلی خود را برملا می کنند. ما به مصالحه به رهبری افغان ها علاقمندیم. ما به عملیه انتقال علاقمند هستیم. ما به همه این ها علاقه داریم. ولی بلاخره به جای می رسیم که دیگر بس است. حملات انتحاری، حملات بر مکاتب، حملات بر شفاخانه ها. این ها چیز های است که به عقیده من نباید در هیچ کشوری رخ دهد. آیا این اقدامات به عملیه انتقال صدمه خواهد زد؟ فکر می کنم مردم را در مورد آن نگران خواهد ساخت، ولی عملیه انتقال به پیش خواهد رفت. به باور ما، افزایش عساکر موفقانه بود. یکی از دلایل قتل ها آن است که طالبان با انتخاب این شیوه سعی دارند ضربه متقابل را وارد آورند زیرا از نظر نظامی شدیداً ضربه دیده اند.
سوال: ایالات متحده انتظار چی پی آمد های را از کنفرانس دوم بن دارد ؟ بشمول پاکستان و هند آیا شما می خواهید که طالبان هم در آن اشتراک داشته باشند؟
جواب : بیائید لحظۀ گامی به عقب رویم، کنفرانس بن یک امر فوق العاده مهم است و اما یک نشست بین المللی دیگر قبل از آن خواهد بود که آن هم بسیار زیاد اهمیت دارد، و آن نشست استانبول است که حکومت ترکیه در اوایل ماه نوامبر میزبان آن خواهد بود. اگر شما به استانبول و بن بحیث بخش یک اصل فکر کنید میتوانید زمینه امکانات عملی در منطقه را مشاهده کنید. به طور مثال، تصور کنید که در استانبول، کشور های همسایه و نزدیک به افغانستان با هم یکجا شده و واقعاً حمایت خود را از افغانستان نشان دهند و صحبت از مسایلی شود که برای مردم افغانستان حایز اهمیت میباشد: عدم مداخله، توسعه حاکمیت افغانستان، ترویج موفقیت افغانستان، مذاکره در مورد یک افغانستان مصئون، با ثبات و صلح آمیز در حیطۀ یک ساحه امن و با ثبات و صلح آمیز و غیره.
بنظر من این یک امر فوق العاده خواهد بود، و نتیجۀ فوق العاده خواهد داشت. و ما می خواهیم هر آنچه ایالات متحده امکان داشته باشد برای حمایت از ترکیه و افغانستان برای رسیدن به همچو نتیجه ای به خرچ دهیم. و اگر به یکماه بعد آن به بن برگردیم، آنهم یک کنفرانس بسیار مهم خواهد بود. این کنفرانس را حکومت آلمان میزبانی خواهد نمود و از همه مهمتر آنکه رهبری آنرا حکومت افغانستان بر عهده خواهد داشت. فکر می کنم در این نشست، از تعهدات استانبول و اطمینان دهی که به افغانستان داده میشود، استقبال خواهد شد. ثانیاً، من امیدوارم چنانیکه خانم کلنتن در هند گفتند شما شاید شاهد برجسته شدن مفکوره راه ابریشم جدید خواهید بود، یعنی ارتباطات اقتصادی در منطقه تا مردم بتوانند کار ها را آغاز نموده و انکشافات اقتصادی پایدار، سرمایه گزاری و یک آینده حقیقی اقتصادی داشته باشند. ثالثاً، من همچنان تصور می کنم که بسیار اهمیت دارد، حداقل برای ما، تا بیبینیم که دیگران چی فکر می کنند اگر ما سعی نمائیم راهی را جستجو نمائیم که کشور های که از منبع خروج عساکر خود از افغانستان در مصارف صرفه جویی می کنند، این منابع را در اقتصاد افغانستان سرمایه گذاری دوباره نمایند. شاید این مسله به راه ابریشم وابسته باشد، و شاید هم یک مسله جداگانه باشد، ولی این ها مسایلی است که ما می خواهیم پی آمد های نشست بن باشد. فکر می کنم آقای زلمی رسول، وزیر خارجه افغانستان این موضوع را واضحاً در افغانستان بیان داشت که افغانها خود نمایندگان خود را تعین خواهند نمود. و من می گویم که این کاملاً به آنان ارتباط دارد.
یک دیدگاه عمده دیگر در مورد استانبول و بن موجود است، و آن ارتباط بین این دو کنفرانس و پاکستان و همچنان روابط بین پاکستان و هند میباشد. در هر دو محل ما امیدوار هستیم که پاکستان همچنان به حمایت خود از مصالحه بین افغان ها ادامه دهد. یکی از انکشافات عمده در چند ماه اخیر، اظهارات حکومت پاکستان از عملیه صلح افغانها بود. شاید بیاد داشته باشید زمانیکه مقامات حکومت پاکستان در ۱۶ اپریل از کابل دیدن نمود آنان از مصالحه افغانها حمایت نموده و همچنان پیشنهاد یک گروه مرکزی متشکل از پاکستان، افغانستان و ایالات متحده را نمودند تا با هم دیدار نموده و در مورد مصالحه مذاکره نمایند. ما چهار بار با هم دیدن نموده ایم. امیدوارم تا چند هفته دیگر، اینجا در نیویارک با هم ملاقات نمائیم. و در استانبول و بن هم بیبینیم. من امیدواریم حکومت پاکستان همچنان به حمایت خود از عملیه مصالحه به رهبری افغان ها و مالکیت افغانها ادامه دهد. یک بخش مهم دیگر هم در این جا وجود دارد، مخصوصاً اگر دید من، و آرزوی من برای ایجاد یک راه ابریشم جدید به حقیقت بپیوندد، آیا خواهد شد؟؟؟ روابط بین هند و پاکستان، زیرا واضحاً وقتی اموال و خدمات و مردم در این راه جریان یابد، باید آنان بین هند و پاکستان هم این حرکت را داشته باشند. پس کار های را که وزرای تجارت هند و پاکستان با هم انجام داده اند، بسیار مثبت بوده است. بعضی از وزرای دیگر به شمول وزرای خارجه هم با هم دیده اند—اگر ما به همچو انکشافات بین هند و پاکستان ادامه دهیم، اساس و بنیادی برای این دیدگاه خواهد بود، مفکوره ارتباطات اقتصادی که از آسیای میانه تا هند و حتی تا بنگله دیش را در بر گیرد.
سوال: وزیر خارجه کلنتن دیروز گفتند که باید یک عملیه فعال سیاسی برای انتخاب جانشین رئیس جمهور کرزی در سال ۲۰۱۴ موجود باشد. این عملیه به چی شکل خواهد بود و چی زمانی آغاز خواهد شد؟
جواب: این سوالی است مربوط به مردم افغانستان. رئیس جمهور کرزی، چند روز قبل طی اعلامیۀ گفت که فکر نمی کند درست باشد که بعد از سال ۲۰۱۴ هم رئیس جمهور باشد. و این یک امر دیموکراتیک است و مطابق به قانون اساسی افغانستان هم میباشد. ما این را تقدیر می کنیم. در ارتباط به مبارزات انتخاباتی، این مبارزات هر زمانیکه مردم افغان بخواهند میتواند آغاز شود. ما میخواهیم که این روند باید آزاد، شفاف و دیموکراتیک باشد. هر کسی را که افغانها به حیث رئیس جمهور خود انتخاب نمایند، مربوط به خود افغانها می باشد، نه مربوط به امریکایی ها.
سوال: چندین ماه است که جنجال و بن بست در پارلمان روی مسله تقلب در انتخابات سال ۲۰۱۰ و اختیارات کمسیون مستقل انتخابات وجود دارد. ایالات متحده چگونه میخواهد این موضوع حساس حل و فصل گردد؟
جواب: ما می خواهیم حل و فصل آنرا به شیوه افغانی و توسط خود افغانها شاهد باشیم. تصریح می کنم، اعلامیۀ که چند روز قبل از جانب رئیس جمهور کرزی منتشر شد و در آن گفته شده است که کمسیون مستقل انتخابات صلاحیت حل این موضوع را دارد، و آنان باید تصمیم بگیرند، به نظر می رسد که یک گام به جلو است. و اما، پارلمان افغانستان مربوط به افغانها میشود. آنچه ما به آن علاقه داریم دیموکراسی، نهاد ها، و شفافیت است که همه در اصول می باشد. ولی اعلامیه ای که کمسیون مستقل انتخابات را قدرت می دهد، یک انکشاف مثبت می باشد.
سوال: با نگری بر آینده، چی پیشرفتی در انعقاد پیمان ستراتیژیک با افغانستان موجود است و این پیمان در بر گیرنده چی پاسخی برای آن عده از تندروانی است که انتظار خروج قوای امریکایی را از افغانستان دارند؟
جواب: سوال خوبی است. ما می خواهیم سند شراکت استراتیژیک را به زود ترین فرصت ممکنه تکمیل نمائیم. ما دو دور مذاکرات را نموده ایم، مذاکره کنندگان من می گویند که ما تقریباً ۸۵ در صد به پیش رفته ایم. من امیدوارم که در آینده بسیار نزدیک، در سطح مقامات ارشد ما قادر گردیم با افغانها یکجا شده و بتوانیم مسایلی آخری را که مطرح میباشد، فیصله نمائیم. مفکوره سند پیمان ستراتیژیک، تشریح روابط بین افغانستان و ایالات متحده بعد از سال ۲۰۱۴ میباشد، و روی همین نکات خاص استوار می باشد. و نه تنها نشانۀ برای تندروان بلکه برای مردم افغانستان، همسایه گان آن و کشور های نزدیک به آن میباشد که ما از تجارب سالهای ۱۹۸۹ و ۱۹۹۰ درس گرفته ایم. ما از ساحه و منطقه ناپدید نخواهیم شد. به همین دلیل ما می خواهیم سند شراکت ستراتیژیک، گویای آینده برای اقتصاد و سیاست باشد. نکاتی است که در سند شراکت ستراتیژیک نخواهد بود. به طور نمونه، ایالات متحده امریکا خواهان داشتن پایگاه های دایمی در افغانستان نمی باشد و من فکر می کنم که این یک نکته بسیار مهم برای مردم افغان و همسایه گان و کشور های نزدیک شان می باشد. و اما، ما نمی خواهیم کسی را در یک موقعیت قرار دهیم، مخصوصاً بصورت خاص مردم افغان را، که فکر کنند در سال ۲۰۱۴ همه ناپدید می شوند. و این دلیل موجودیت سند شراکت ستراتیژیک میباشد، و من امیدوارم تا راه های معقول و سریعی را برای تکمیل مذاکرات در مورد این سند، دریابیم.
