قوه قضاییهٔ ایران روز چهار شنبه ۱۶ نومبر (۲۵ عقرب) اعلام کرد که محاکم این کشور سه نفر دیگر را به اتهام دست داشتن در خشونت‌های مرتبط با اعتراضات به مرگ مهسا امینی به اعدام محکوم کرده است که با این حساب شمار احکام اعدام مرتبط به این تظاهرات به پنج مورد رسید.
وبسایت قوه قضاییه ایران (میزان) با استناد به این احکام گزارش داده است که یکی از این افراد با موتر خود بر مامورین پولیس حمله کرده بود که منجر به کشته شدن یک پولیس و زخمی شدن چند نفر دیگر شد. نفر دومی به گفتۀ مقام‌های ایرانی، با چاقو به یک منسوب امنیتی حمله کرده بود.
این وبسایت نگاشته که نفر سومی "با حضور در محل اغتشاشات و بر اساس مستندات موجود در فلم‌های بررسی شده از کمره‌های محل اغتشاش، اقدام به بستن خیابان، جلوگیری از تردد وسایل نقلیه و ایجاد رعب و وحشت و همچنین آسیب زدن به اموال عمومی نموده بود. "
با آنهم وبسایت قوهٔ قضاییهٔ ایران گفته است که این افراد می‌توانند استیناف طلب شوند.
تظاهرات ضد دولتی در ایران از اواخر ماه سپتمبر پس از مرگ مهسا امینی در بازداشت پولیس گشت ارشاد شروع شد و تا کنون ادامه دارد.
بر اساس معلومات دیدبان حقوق بشر ایران، نیروهای امنیتی در جریان سرکوب اعتراضات ضد حکومتی شمار کشته شدگان تا روز سه شنبه ۱۵ نومبر به ۳۴۸ نفر رسیده بود. شماری از نیروهای امنیتی ایران نیز در این جریان کشته شده اند.
بیش از دو هزار نفر، به شمول هزار نفر در تهران، به خاطر دست داشتن در تظاهراتی که حکومت ایران آن را "اغتشاشات" نامیده است، متهم شده اند.
این افراد به اتهاماتی مانند تحریک به کشتار، آسیب رساندن به نیروهای امنیتی، پخش شایعات علیه رژیم و وارد کردن خساره به ملکیت‌های عامه مواجه اند.
این در حالی است که سازمان ملل متحد روز سه‌شنبه ۱۵ نومبر (۲۴ عقرب) خواستار آزادی فوری هزاران نفری شد که به دلیل شرکت در تظاهرات مسالمت‌آمیز در سراسر ایران، بازداشت شده‌اند.
جرمی لارنس، سخنگوی دفتر حقوق بشر ملل متحد به خبرنگاران گفت: "ما از مقامات [ایرانی] می‌خواهیم که فوراً همه کسانی را که در ارتباط با تظاهرات مسالمت‌آمیز بازداشت شده‌اند، آزاد کنند و اتهامات علیه آنها را لغو کنند."
این مقام ملل متحد گفت: "قانون حقوق بشر از حقوق مردم برای تجمع مسالمت آمیز و آزادی بیان حمایت می‌کند."
پس از مرگ مهسا امینی، زن ۲۲ سالهٔ کرد در بازداشت پولیس گشت ارشاد ایران، تظاهرات گسترده در سراسر آن کشور آغاز شد و این اعتراضات، یکی از بزرگترین چالش‌هایی است که رهبری ایران پس از انقلاب ۱۹۷۹ میلادی با آن مواجه شده است.
