بوی بد پاها که به اصطلاح طبی به آن برومودوسیس گفته میشود، برای برخی افراد مشکل آفرین بوده و نیز اطرافیان آنان را به شدت اذیت میکند.
برومودوسیس یک مشکل بسیار معمول طبی است که به دلیل عرق کردن زیاد پاها و در نهایت رشد فزایندهٔ باکتریاها در سطح پوست پاها به وجود میآید. برخی باکتریاها به گونهٔ طبیعی در سطح پوست پاها موجود اند و از آنجاییکه پاها بیشتر از هر بخش دیگر بدن عرق میکند، ترکیبی از این باکتریاها با عرق پا، سبب تعفن و بوی بد میشود.
همچنین، برخی عفونتهای فنگسی نیز سبب بد بو شدن پاها میشود که این حالت بیشتر در نزد ورزشکاران دیده شده و به نام "پای ورزشکار" نیز مشهور است.
پاهای هر فردی عرق میکند، اما بیشتر از همه پاهای نوجوانان و زنان حامله به دلیل فعالیت زیاد هورمونی در بدن شان، عرق میکند. همچنین کسانیکه ساعات دوامدار روی پا ایستاد میشوند و نیز ورزشکاران، بیشتر از دیگران عرق پا میداشته باشند.
بیش از هر عامل دیگر، رعایت نکردن بهداشت به ویژه نشستن منظم پاها و تبدیل نکردن مکرر جورابها سبب بوی بد پاها میشود.
اما خبر خوب این است که برومودوسیس به بسیار سادگی، سرعت و ارزانی قابل درمان است و با برخی مراقبتهای ساده میتوان آن را چاره کرد.
کم از کم روزانه یکبار شستن پاها با صابون و برس نرم برای رفع این مشکل کمک میکند. بهتر است این کار را روزانه در جریان حمام کردن انجام داد و اندکی وقت را صرف آن کرد. مراقب باید بود که لای انگشتان که محل مناسب برای رشد باکتریاها است، به خوبی و درستی شسته شود.
گرفتن ناخنهای پا روش دیگر برای جلوگیری از بوی بد پا است. زیر ناخنها نیز بستر مساعد رشد باکتریاها است و باید همواره متوجه بود که این ساحه پاک باشد.
انساج مرده و خشک شدهٔ کف و پاشنهٔ پاها نیز باید دوامدار شسته و برطرف شود. زمانیکه پاها عرق میکند، این انساج نرم شده و محیط خوبی را برای زندگی و رشد باکتریاها مهیا میکند.
هر روز باید جوراب پاک و شستگی به پا شود و اگر گرمای محیط، ورزش و یا دیگر فعالیتها سبب عرق کردن فزایندهٔ پاها میشود، باید روزانه بیشتر از یکبار جوراب را تبدیل کرده و جوراب پاک و خشک پوشید. افرادی که از این مشکل رنج میبرند بهتر است جورابهای جذب کنندهٔ رطوبت و نخی بپوشند.
داشتن دو جوره بوت که هر کدام آن یک روز در میان پوشیده شود، اقدام دیگر برای جلوگیری از تعفن و بوی بد پا است. یک روز وقفه، زمان کافی است تا بوتی که روز قبل پوشیده شده و با عرق پا مرطوب شده، به کلی خشک شود و از رشد مکروبها در آن جلوگیری شود.
در فصل گرما بهتر است چپلی یا سرپاییهای سوراخ دار پوشیده شود تا جلد پا خشک نگهداشته شود. اگر ممکن باشد، در داخل خانه پاها برهنه باشد تا از تعرق بیشتر آن جلوگیری شده و محیط رشد باکتریاها در سطح جلد از بین برده شود. از پوشیدن پاپوشهای تنگ و نیز بوتهایی که رطوبت را در خود نگهمیدارد تا حد امکان پرهیز شود.
کسانیکه دوامدار از بوی بد پا رنج میبرند، بهتر است شبها پیش از رفتن به بستر خواب، مقدار اندکی الکول را به کف و پاشنه و میان انگشتان پا بمالند. اینکار هم سبب خشک شدن رطوبت پاها شده و هم از رشد باکتریاها جلوگیری میکند. متوجه باید بود که اگر پاها به ویژه پاشنهٔ ترکیدگی داشته باشد، الکول وارد ساحهٔ شق شدگی نشود.
همچنین، استعمال پودرها و محلولهای ضد فنگس، کم از کم یکبار در روز، برای رفع بوی بد پاها بسیار اثرگذار است. افزون بر این، گذاشتن پارچههای حاوی دواهای ضد بو در داخل بوتها نیز کمک کننده است.
در صورتیکه تمام این اقدامات سبب رفع بوی بد پاها نشود، بهتر است که به داکتر جلدی مراجعه شود، در چنین حالات داکتران دواهای قویتر را تجویز میکنند که در اکثر موارد تاثیر بسیار خوب داشته و مشکل بوی بد پا را مرفوع میکند.
در تهیه این مطلب از گزارش وبسایت طبی هلثلاین و نشرات مرکز وقایه و کنترول امراض ایالات متحده استفاده شده است.
گروه