شماری از اعضای شبکۀ مشارکت سیاسی زنان افغانستان علیه آنچه رویکرد دوگانۀ سازمان ملل متحد در قبال طالبان می‌خوانند، در مکانی سربسته اعتراض کردند و شعار سر دادند.
زنان در این همایش اعتراضی که امروز جمعه ۲۶ می (پنجم جوزا) در کابل برگزار شد، شعارهای "حمایت از طالبان، نقض حقوق زنان"، "ملل متحد حمایت طالبان را متوقف کن"، "طالبان جلاد، سازمان ملل شیاد، شرم باد شرباد" و "طالبان را به رسمیت نشناسید" را سر دادند.
معترضان مدعی شدند که گروه طالبان طی حدود دوسال گذشته مرتکب نقض علنی حقوق بشر، قتل و کشتار، انتحار و انفجار، قاچاق مواد مخدر، ازدواج‌های اجباری دختران و زنان و تاراج منابع طبیعی افغانستان شده است.
آنان گفتند: "هر نوع سازش و حمایت جامعۀ جهانی و سازمان ملل متحد با این گروه در مغایرت با منشور سازمان ملل متحد و قوانین داخلی سازمان ملل می‌باشد".
این زنان معتقد اند که طی حدود دو سال گذشته، سازمان ملل متحد زیر نام کمک به مردم افغانستان، به طور نامحسوس با طالبان ضدوبندهای پنهانی داشته است، ولی از شش ماه به این طرف، تعامل با طالبان به گونۀ آشکار ادامه یافته است.
معترضان نگرانی کردند که نتیجۀ تداوم چنین تعامل، به رسمیت شناختن طالبان نباشد و خواست‌های طالبان بر جامعۀ جهانی تحمیل نشود. به گفتۀ آنان، سازمان ملل متحد تمام نقض حقوق بشری توسط طالبان را نادیده گرفته و با این گروه به نحوی همسو شده است.
آنان گفتند: "ما مردم افغانستان از این بی‌توجهی نهادهای حقوق بشر و وضعیت موجود در رابطه به افغانستان خسته شده ایم، به عنوان اعتراض، عدالت‌خواهی و خواسته‌های خود را فریاد می‌زنیم. مردم افغانستان هرگز گروه تروریستی طالب را به رسمیت نمی‌شناسد".
ترنم سادات، عضو شبکۀ مشارکت سیاسی زنان افغانستان به صدای امریکا گفت که ملل متحد و برخی دفاتر این سازمان از جمله صندوق وجهی این سازمان برای کودکان اخیراً اعلام کردند که به فعالیت‌های شان در افغانستان ادامه می‌دهند و با وضعیت کنونی که طالبان به وجود آورده اند، سر سازش گرفته اند.
سادات گفت که چنین تصامیم و فعالیت‌های ملل متحد و سایر سازمان‌های حقوق بشری در شرایط کنونی و محدودیت‌های ایجادشدۀ طالبان، خلاف منشور و قوانین سازمان ملل متحد است.
او افزود: "متاسفانه سازمان ملل متحد و جامعۀ جهانی به جای اینکه در کنار زنان افغانستان باشند، در کنار مردم افغانستان باشند، به طور نامحسوس و به تازگی به طور محسوس و آشکارا در کنار طالبان هستند و در حمایت از طالب استند و کم کم به این نتیجه می‌رسند که باید با طالبان سازش کنند و طالبان را به رسمیت بشناسند".
این در حالی است پیش از این ملل متحد گفته است که موضوع به رسمیت شناختن یک دولت، بر اساس منشور این نهاد بین‌المللی از صلاحیت‌های اعضای این سازمان است.
اما این سازمان و دفاتر زیر مجموعۀ آن از جمله صندوق وجهی ملل متحد برای کودکان (یونیسف) اخیراً گفته اند که افغانستان را ترک نمی‌کنند و به امدادرسانی شان به نیازمندان افغان ادامه می‌دهند.
با این وجود سادات معتقد است که به رسمیت شناختن طالبان به مثابۀ مرگ آزادی و حقوق بشر در افغانستان است، چون به باور این شبکه با چنین رفتار ملل متحد، طالبان بیشتر از پیش "وقیح‌تر" می‌شوند به "جنایات" شان ادامه می‌دهند.
او افزود: "طالبانی که تا امروز محکمۀ صحرایی دارند و بسیار راحت تجاوز می‌کنند و بسیار راحت می‌آیند و هرگونه جنایتی را که تا به امروز یاد گرفته اند بر مردم افغانستان، مخصوصاً زنان و دختران اعمال می‌کنند، مطمیناً با این رفتار سازمان ملل بیش از پیش عرصه را به مردم تنگ‌تر خواهد کرد".
سادات تاکید کرد که جامعۀ جهانی به جای حمایت از طالبان، باید در کنار مردم و زنان افغانستان بایستند و حق و آزادی زنان افغانستان را دوباره پس بگیرند.
روز گذشته نیز شماری از اعضای موج اتحاد و همبستگی بانوان تخار، یک راهپیمایی اعتراضی را در شهر تالقان راه اندازی کردند. آنان شعار دادند که زنان حذف‌شدنی نیستند و از گروه طالبان خواستند تا اجازهٔ تحصیل و کار برای آنان داده شود.
در این حال، زنان در افغانستان پس از به قدرت رسیدن دوباره طالبان در ۱۵ اگست سال ۲۰۲۱ از رفتن به مکتب بالاتر از صنف ششم، ادامهٔ تحصیل در دانشگاه‌های دولتی و غیردولتی، حضور در ورزشگاه‌ها، کلب‌ها، پارک‌ها، مراکز تفریحی و حمام‌های عمومی منع شدند و اجازهٔ کار در سازمان‌های دولتی وغیردولتی از آنان گرفته شد.
طالبان در ادامهٔ وضع محدودیت‌ها سفر زنان بدون مرد محرم را نیز ممنوع قرار داده و حقوق فردی و اجتماعی آنها را از آنان سلب کرده است. بر اساس گزارش یوناما "مجموع این احکام، هدایات و قوانین توانایی زنان را در کسب درآمد، دسترسی به مراقبت‌های صحی و آموزش، فرار از خشونت و اعمال حقوق خود، محدود می‌کند".
با آنهم، طالبان ادعا می‌کنند که به حقوق زنان احترام دارند و برای بازگشایی مکاتب و دانشگاه‌ها برای دختران کار جریان دارد اما تا اکنون هیچ پیشرفتی در این خصوص صورت نگرفته است.
