شلغم یکی از سبزیجاتی است که شاید برخی‌ها میانهٔ خوبی با آن نداشته باشند، اما این سبزی دارای خواص و مزایای بسیار خوب صحی است که از کم و بیش ۴۰۰۰ سال به اینسو در اکثر کشورهای جهان مصرف می‌شود.
کالوری کم و سرشار بودن از فایبر، ویتامین‌ها -کی، سی، ای، بی۹- و منرال‌ها -کلسیم، پتاشیم، مگنیزیم، فاسفورس - از مزایای خوب شلغم است که برگ آن به گونهٔ خاص سرشار از این مواد ارزشمند غذایی است. به همین خاطر برخی‌ها به شلغم لقب "دوا" را نیز داده اند.
ویتامین سی موجود در شغلم و برگ آن، بدن را در مقابل آسیب‌های ناشی از رادیکال‌های آزاد محافظت می‌کند. مطالعات طبی ثابت کرده است که خوردن شلغم جذب آهن را در بدن بهبود بخشیده و در تنظیم کولسترول خون کمک می‌کند.
این سبزی حاوی مقدار کافی ویتامین‌های کی و ای است. ویتامین کی نقش اساسی در جلوگیری از خونریزی بازی کرده و ویتامین ای برای سلامت چشم، جلد و شش موثریت خاص دارد. کلسیم موجود در شلغم سبب تقویت و سلامت استخوان‌ها می‌شود.
برگ شلغم حاوی فولیک اسید است که تولید حجرات سرخ خون را کمک کرده و نیز از اختلالات رشد جنین در بطن مادر جلوگیری می‌کند.
شلغم و برگ آن حاوی گلوکوزینولات‌ها است که خاصیت ضد التهابی و ضد سرطانی داشته و سبب دفع انتی‌اکسیدانت‌ها از بدن می‌شود. چندین مطالعهٔ طبی افزایش مصرف گلوکوزینولات‌ها را با کاهش خطر انواع سرطان‌‌ها به ویژه سرطان شش، پستان، روده‌های بزرگ و مقعد ربط داده است. فلاوینوید‌های موجود در شلغم نیز خاصیت ضد اکسیدانتی و ضد سرطانی دارد.
پارچه و تجزیه شدن گلوکوزینولات‌های موجود در شلغم سبب تولید مرکبات دیگر مفید کیمیایی مانند ایزوتیوسیانیت‌ها در بدن می‌شود که قادر به مقابله با عفونت‌ها بوده و از رشد مکروب‌ها در بدن جلوگیری می‌کند.
برخی تحقیقات طبی نشان داده است که شلغم حاوی مواد کنترول کنندهٔ قند خون است و از اینرو مصرف آن برای افراد در معرض خطر ابتلا به بیماری شکر و نیز افراد مبتلا به بیماری شکر خالی از مفاد نیست.
چون شلغم حاوی نشایسته و کالوری کم است، خوردن منظم آن در کنترول وزن بدن به ویژه به کسانی‌که می‌خواهند وزن ببازند، کمک کرده می‌تواند.
شلغم و برگ آن خام و پخته خورده شده می‌تواند اما بهتر است که این سبزی به درستی شسته شده و خام مصرف شود، زیرا حرارت در هنگام پختن شلغم، سبب تخریب ویتامین سی موجود در آن شده می‌تواند.
گروه