شماری از زنان و دختران بار دیگر در شهر کابل دست به اعتراض زده و ضمن نگرانی از محدودیت‌های طالبان بر آنان، خواستار تامین حقوق زنان در افغانستان شده اند.
این معترضان زن که شمار شان به حدود ۲۰ نفر می‌رسید، روز پنجشنبه ۲۴ نومبر (سوم قوس) راه‌پیماهی خود را از نزدیک مسجد شاه دو شمشیرۀ شهر کابل آغاز کرده و شعار "زن، زندگی و همبستگی" سر دادند.
معترضان از عدم حضور شان در اجتماع ابراز نگرانی کرده و گفته اند که بدون مشارکت فعال زنان، هیچ جامعه‌ای به خوشبختی نخواهد رسید.
این فعالان حقوق زن "رهایی زنان از زنجیرهای اسارت" را در اتحاد این قشر جامعه عنوان کرده و از همۀ زنان در افغانستان خواسته اند که برای تامین حقوق شان باید به این اعتراض‌ها بپیوندند. آنان همچنان گفته اند که تا زمانیکه حقوق شان در افغانستان تامین نشود، به اعتراضات مسالمت‌آمیز ادامه داده و "هرگز تسلیم نخواهند شد".
طالبان پس از مسلط شدن بر افغانستان در سال گذشته محدودیت‌های زیادی را بر حقوق زنان، به ویژه آموزش و کار وضع کردند. زنان و دختران از رفتن به مکاتب متوسطه و لیسه و کار در دفاتر دولتی، جز شماری ادارات معدود منع شدند. طالبان زنان را از بیرون شدن از خانه بدون محرم شرعی منع کرده و نیز گفتند که زنان باید صورت شان را بپوشانند.
تظاهرات زنان در کابل در حالی صورت می‌گیرد که طالبان ظریفه یعقوبی، مدافع حقوق زن و چهار نفر از همکاران مرد او را به تاریخ سوم نومبر (۱۲ عقرب) در جریان یک کنفرانس مطبوعاتی در غرب کابل بازداشت کردند.
اخیراً سازمان عفو بین‌الملل گفت که طالبان از آغاز ماه نومبر، ظریفه یعقوبی، فرحت پوپلزی و حمیرا یوسف، سه زن مدافع حقوق بشر را در کابل بازداشت کردند و آنان در حال حاضر در بند این گروه به سر می‌برند.
واکنش‌ها به حاشیه‌راندن زنان توسط طالبان
همزمان با محدودیت‌های طالبان بر زنان و بازداشت فعالان حقوق زن توسط این گروه در کابل، سفارت آلمان برای افغانستان نقض "سیستماتیک" حقوق بشر و به ویژه دختران و زنان افغان را تاسف‌بار خوانده و آن را محکوم کرده است.
سفارت آلمان برای افغانستان که در حال حاضر، فعالیت‌هایش را از بیرون از این کشور به پیش می‌برد در تویتر نگاشته است: "همۀ افغان‌ها باید بدون ترس از دستگیری یا ارعاب حق حرکت، آزادی بیان و تجمع مسالمت‌آمیز داشته باشند."
رینا امیری، نمایندۀ وزارت خارجۀ ایالات متحده در امور زنان و حقوق بشر در افغانستان نیز از حاشیه‌راندن زنان در این کشور ابراز نگرانی کرده و افزوده که یک سال پس از لغو "انجمن مستقل وکلای مدافع افغانستان" توسط طالبان، بسیاری زنان از وکالت کنار زده شده‌اند.
امیری در تویتی نگاشته است که با این اقدام طالبان، بسیاری از قاضیان و سارنوالان زن مجبور شدند تا به جای به کارگیری از مهارت‌های خود، برای فراهم‌کردن غذا به خانواده‌های شان گدایی کنند.
پیش از این، بسیاری سارنوالان زن در افغانستان که زمانی در بخش‌های مختلف نهادهای عدلی و قضایی نظام جمهوریت اجرای وظیفه می‌کردند، خانه‌نشین شدن شان را به زندانی تشبیه کرده بودند که نمی‌دانند چه زمانی از آن آزاد خواهند شد.
اخیراً شماری از سارنوالان زن در افغانستان از خانه‌نشین شدن و بی‌سرنوشتی شان زیر حاکمیت طالبان و نیز تهدیدات امنیتی و مشکلات اقتصادی شکایت داشته و آنان از مرخصی اجباری بدون دلیل و وضع محدودیت‌های مختلف از سوی حکومت طالبان بر قضات و سارنوالان زن، انتقاد کردند.
